Po fantastycznej, barwnej Świątecznej kafejce,czas na kolejną powieść Amandy Prowse - Córka doskonała.

Niedługo trzeba było mnie namawiać do lektury najnowszej książki. Piękna oprawa, znana mi już autorka i interesująca fabuła to główne motywatory mojej decyzji.

O tym, że nasze życie nie ma nic wspólnego z marzeniami małych dziewczynek​ o kochającym mężu, wspaniałych dzieciach, powodzeniu w pracy i radości z każdego dnia wiemy już od pierwszych chwil dorosłości. Związek to ciężka praca obojga i zazwyczaj zaniedbywana przez każdą ze stron. Z kolei wszelką radość przysłaniają mniejsze bądź większe troski, nieszczęścia czy choroby. Nic nie jest idealne, a mydlana bańka dziecięcych mrzonek pryska w mgnieniu oka. Nasza główna bohaterka, Jackie, na pozór żyje w wyjątkowo dobrym związku - ma męża, dorastające dzieci, jej życie płynie powoli, jednak w całej otoczce ciepła i bliskości i tak nie czuję się szczęśliwa. Dlaczego? Przez cały czas wspomina swoje młodzieńcze miłości, uważając, że nie poślubiła tego, który był jej pisany, a w szukaniu szczęścia pogrąża ją dodatkowo chora na Alzheimera matka.

Amanda Prowse po raz kolejny porusza ważny temat. Przesłanie zasługuje na uznanie, bowiem niezwykle trudno o powieść tak głęboką i ważna dla każdego z nas. Zastanawialiście się kiedyś, czy jesteście szczęśliwi? A może potrzebujecie motywacji, by zacząć cieszyć się każdą chwilą?

Wielowątkowa powieść ma swoje wady i zalety. Spotykamy się z licznymi postaciami, stykamy z kolejnymi problemami i poznajemy nowe wątki. Zachwyciło mnie w tym wszystkim pióro autorki. Amanda Prowse w genialny sposób pokazuje uczucia swoich bohaterów, grubą kreską rysuje ich emocje, dokładnie charakteryzuje każdą z postaci, a także w przystępny sposób nasuwa nam rozwiązania problemów, które są na porządku dziennym w wielu domach. Niestety jednak nie przypadł mi do gustu sposób prowadzenia dialogów. Pod tym względem książka straciła naprawdę dużo, ponieważ część rozmów była sztuczna, a nawet zbyteczna. Niemniej jednak gorąco polecam Wam lekturę. Z pewnością powieść nakłoni Was do chwili refleksji, zweryfikowania własnych życiowych decyzji i zastanowienia nad własnym ”ja”. Gdyby przyszło mi ocenić Córkę doskonałą w skali 1-10, dałabym jej mocne 6.