W drodze do Świąt ;)

Cześć! :D

W Warszawie śniegi stopniały, biała mgła okryła miasto, a zimne wiatry sprawiły, że rozchorowałam się na dobre. Muszę Wam się jednak do czegoś przyznać. Sama myśl, że zostały mi (oficjalnie) jeszcze cztery dni chadzania na uczelnię przyprawia mnie o uśmiech. Na niedomiar pozytywnych  wieści - mam wolny wtorek i jeśli dobrze pójdzie, środę (poza wieczornym egzaminem). Ogłoszono "godziny dziekańskie" dla mojego wydziału ze względu na Wigilię i takie tam głupotki, a więc wszystko zależy od prowadzącego laboratoria. Trzymajcie kciuki! ;)

Sama sobie stałam się Świętym Mikołajem. Może wydawać się Wam to wyjątkowo głupie, jednak w innym przypadku żaden upominek nie trafiłby w moje łaknące niespodzianek łapki. Nie jest to kwestia przypadku, a słuszne przeświadczenie, że bardziej ucieszy mnie gotówka niż mało zachwycająca bluzka, której nigdy na siebie nie włożę. Z perspektywy czasu nie wiem, co o tym sądzić, jednak postanowiłam, że w tym roku sprawię sobie dwa prezenty. Na urodziny i na Święta. W końcu lepsze to, niż zachomikowanie gotówki "na czarną godzinę" i spożytkowanie ich na okazyjną kawę czy pizzę. Mówiłam Wam już, że od Yves Rocher zamówiłam perfumy. Jedne z nich jednak nie przekonały mnie do siebie (preferuję słodkie zapachy), może ktoś z Was chciałby kupić fiolkę So Elixir 50 ml? Mnie nie zachwyciła, jednak gusta są różne ;) Drugą z kolei "niespodzianka" do rąk własnych, jest bursztynowa bransoletka. Kamień ten chodził za mną przez, blisko, kilka miesięcy. Zamówiłam bardzo delikatną, cieniutką - w moim stylu.

*
Czasem irytują mnie wszystkie organizacje studenckie. Może to dziwne, jednak cenię sobie zarówno swoje życie prywatne, jak i święty spokój. Irracjonalne, usilne wywieranie wpływu na czyjś czas wolny nijak mnie nie cieszy, a nawet niespecjalnie zachęca do dalszych interakcji. Wykorzystałam dotychczas wiele swoich dojść i znajomości, a prawda jest taka, że praktycznie nic do mnie nie powróciło. Nie, nie myślę tu o materialnych sprawunkach. Czuję się zniesmaczona i postanowiłam sobie jednak bardziej, niż mniej odpuścić z serii:  bo po co? Ten tydzień to cała masa różnorakich spotkań wigilijnych, których osobiście bardzo nie lubię. W NZSie zgłosiłam się do organizacji Wigilii Ogólnouczelnianej, jednak jestem chora. Fizycznie nie jestem w stanie zabawić tam zbyt długo. Na wydziałowe czy organizacyjne nie mam zamiaru pójść. Nie widzę sensu do zmuszania się, skoro nawet cel nie jest szczytny?

*
W piątek popołudniu jadę do Krasnolandii. Postanowione! Nie oznacza to jedna, że nie będzie mnie dla Was. Święta wydają się być pracowite... i nie mówię tu o domowych obowiązkach, a o masie wiedzy, którą będę musiała przyswoić na noworoczne kolokwia i zbliżającą się... sesję. Tak, sesję. Czy jest na sali ktoś, kto zechciałby zaprzyjaźnić mnie z programowaniem, albo fizyką? Czarno to widzę. Nie ma jednak sensu rozwodzić się nad tym teraz, bowiem (prawie) zaraz po przyjeździe do domu zabrać muszę się za pierniki. :D Będą wisiały na choince, a więc ich "twardość" nie powinna nikomu wybić zębów. Mam przynajmniej taką nadzieję. Na zdjęcia musicie zaczekać do Wigilii, a i w tym okresie przewiduję... KONKURS! Dokładnie, konkurs. Zastanawiam się jednak, co Wam sprawić. Może właśnie kilka udekorowanych pierniczków z pomarańczą i cynamonem, jako świąteczną ozdobę na ławę? Szkoda tylko, że otrzymacie ją pewnie dopiero 27 grudnia... Paskudna sprawa. :/ No nic, grunt, że będzie konkurs :D 

Trzymajcie się cieplutko! ;)