...tego się nie robi kotu.
10:45
Czasem coś jest źle. Czasem mniej, czasem bardziej. Trudno stwierdzić. Mnie jednak napada powolna nostalgia, niezrozumiała melancholia, która w pełni abstrahuje od codziennego nastawienia i podejścia do życia. Od kilku dni, tygodni, może miesięcy coś się zmieniło, coś zniknęło i jest inaczej - pamiętacie wiersz Wisławy Szymborskiej "Kot w pustym mieszkaniu"? Mniej więcej czuję się tak samo, jak mała kicia w czterech kątach:
Umrzeć - tego się nie robi kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.
Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.
Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.
Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.
Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków, pisków na początek.
Co by się jednak nie działo - wiem, że musi w końcu być dobrze. Spada na mnie jednak tuzin dobrych znajomych, przyjaciół, którym w pewnym momencie osunęła się noga i poczuli... samotność. Wiosna to zdecydowanie niekorzystna pora roku samotnych duszyczek. Pary wokoło wychodzą na powierzchnię ziemi, mnożą się i piętrzą, a to wpędza wielu w absurdalną konieczność posiadania kogoś u swojego boku. Nie rozumiem. Ale wiem jednak, że kiedy słucham i słucham tych rozterek otoczenia, sama zaczynam czuć się nieswojo.
Dziwne.
Dziwne.
Absurdalne.
Niebezpieczne.
3 opinii:
I trudno cos na ten temat powiedziec, bo przy takich "klopotach" dobre rady są mało potrzebne, pozdrawiam
OdpowiedzUsuńCóż, każdy ma czasami taki gorszy okres i jakaś chandra go dopada. Pozostaje tylko wierzyć, że przejdzie i będzie lepiej i tego też Ci życzę.
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz! Uwielbiam Szymborską. Jej wiersze są takie proste, a jednocześnie coś w sobie mają.
Wzruszyłaś mnie strasznie tym postem :( Podczas czytania łzy mi w oczach stanęły :( Trzymaj się kochana!
OdpowiedzUsuńDziękuję!