,,Umysły, charaktery, dusze - im człowiek dłużej żyje, tym wyraźniej widzi jak się od siebie różnią..." - Zapraszam na ostatnią odsłonę Sherlocka Holmesa! :)

Trzeci, a zarazem ostatni tom Sherlocka Holmesa w nowym wydaniu sprawił, że czułam pewien niedosyt. Przecież… ta historia nie może się już skończyć, zwłaszcza w taki sposób. Arthur Conan Doyle postanowił jednak bezlitośnie przerwać naszą wycieczkę po XIX-wiecznej Anglii i na dobre rozprawić się z nurtującymi nas zagwozdkami. Przyznam jednak, że niesamowicie będzie brakowało mi Baker Street i niecodziennych wydarzeń, które co i rusz rozpoczynały swoją historię pod numerem 221b.

W skład tej części wchodzą kolejne trzy rozdziały: Powrót Sherlocka Holmesa, Pożegnalny ukłon oraz Archiwum Sherlocka Holmesa. Naszym narratorem tradycyjnie jest doktor Watson, który posługując się bardzo plastycznym językiem, skrupulatnie i szczegółowo oprowadza nas do świecie najbardziej ekscentrycznego detektywa wszechczasów. Naszą historię zaczynamy od momentu, w którym okazuje się, że Sherlock Holmes nie zginął czeluści wodospadu Reichenbach. To ciało profesora Moriarty'ego zostało zrzucone w potok, a Sherlock (jak to miewa w nawyku ;)) zdołał wybrnąć z opresji w bardzo zagadkowy sposób. Jeżeli chcecie poznać szczegóły tego zajścia, koniecznie przeczytajcie rozdział Pusty dom. Nie wiem jednak na ile powinnam opowiadać szczegółowo kolejne części książki, bowiem każdy jej rozdział to nowa zagadka. Właściwie nic nie jest tu ze sobą powiązane, zdarzenia splatają jedynie powtarzane nazwiska, drobne szczegóły, które jedynie zdobią naszą fabułę i nie są niezbędne do jej poprawnego odbioru. Kolejność lektury jest nieobowiązkowa, rzekłabym nawet – dowolna.  Co jednak zdradza opis książki?

Powrót Sherlocka Holmesa

Arthur Conan Doyle, pod naciskiem czytelników, przywraca słynnego detektywa do życia. Z opowiadania Pusty dom dowiadujemy się, że Holmes tak naprawdę nie spadł do wodospadu Reichenbach, gdyż wykorzystał swoje nieprzeciętne umiejętności w zakresie sztuki walki zwanej baritsu i zrzucił w otchłań profesora Moriarty’ego. Detektyw postanawia wykorzystać fakt, że wszyscy myślą, że on również wpadł w otchłań alpejskiego wodospadu, i z ukrycia wyłapać pozostałych zbrodniarzy z szajki Moriarty’ego. Pierwszym zadaniem jakie sobie wyznacza, jest schwytanie pułkownika Morana, bliskiego współpracownika profesora, który poza jego bratem Mycroftem jako jedyny wiedział, że detektyw żyje… W pozostałych opowiadaniach tomu Sherlock Holmes rozwiązuje zagmatwane sprawy kryminalne, wykorzystując swoje słynne metody dedukcji.

Pożegnalny ukłon

Kolejna porcja skomplikowanych zagadek kryminalnych rozwiązywanych przez genialnego detektywa. Pewnego razu do domu doktora Watsona przybiega gospodyni Sherlocka Holmesa, mówiąc, że Holmes jest ciężko chory i umiera. Gdy Watson dociera do przyjaciela, ten mówi, że to gorączka sumatrzańska i zaraził się nią w porcie. Holmes wściekły i przerażony, prosi Watsona, by ten pojechał po niejakiego Calvertona Smitha, który jest lekarzem i jako jedyny zna się na gorączce sumatrzańskiej… W innej z opowieści doktor Watson, przebywający w kurorcie, jest świadkiem, jak lady Frances Carfax szokuje wszystkich gości swoim nietypowym dla damy zachowaniem. Zauważa też, że w pobliżu lady Frances kręci się jakiś tajemniczy mężczyzna z brodą. Pewnego dnia lady Frances znika. Holmes i Watson ruszają na jej poszukiwania…

Archiwum Sherlocka Holmesa

Ostatni tom opowiadań o najsłynniejszej parze detektywów wszech czasów. Kiedy Sherlock Holmes wyjeżdża na wakacje, podczas jego nieobecności doktor Watson przyjmuje zlecenie od dwóch starszych pań. Chcą one przekonać swojego brata, że człowiek, który opowiada mu o możliwości spadku, to oszust. W tym samym czasie starszy brat Sherlocka, Mycroft Holmes, rozpoczyna poszukiwania skradzionego klejnotu kardynała Mazarina, który został przekazany British Museum… W innej z opowieści Holmes otrzymuje dwa dziwne listy, które dotyczą podejrzenia o wampiryzm. Niejaki Robert Ferguson, który przybywa na Baker Street następnego ranka, twierdzi, iż jego peruwiańska żona wysysała krew ich synka. Kilka razy została na tym przyłapana przez pielęgniarkę, która na początku wahała się, czy powiedzieć o tym panu domu. Holmes, zdając sobie sprawę, iż jest to niezwykle delikatna sprawa, przystępuje natychmiast do śledztwa… Pod koniec swojej detektywistycznej kariery Holmes, podczas pobytu w Sussex, jest świadkiem śmierci w konwulsjach na brzegu zatoki uchodzącej do kanału la Manche profesora Fitzroya McPhersona. Sekcja zwłok wykazuje, że przyczyną śmierci są liczne rany na plecach. Ostatnie słowa jakie wypowiedział zmarły brzmiały: „lwia grzywa”.

Przyznam, że jestem bardzo mile zaskoczona realizacją wydawniczego pomysłu. Sherlock Holmes to postać nie tylko wszystkim znana, ale i jedna z najpopularniejszych ikon literatury detektywistycznej. Mamy tu konfrontację osobowości z nieprawdopodobną wiedzą, przestronną wyobraźnią i umiejętnością analitycznego myślenia. W renesansie określilibyśmy go mianem humanisty, a dzisiaj? Kto łączy w sobie odkrywcę, naukowca, topografa, detektywa, analityka i przedstawicieli wielu innych zawodów w jednej, pewnej siebie, ale stosunkowo skromnej osobowości? Kiedy zaczęłam analizować tę zawrotną parę detektywów stworzonych przez Doyle’a, zauważyłam, że doktor Watson nie tylko trzyma się z boku, obserwuje bieg zdarzeń, ale próbuje wysnuwać własne wnioski. Jest postacią w tle, której zadaniem jest dodanie humorystycznego wątku całej historii i przejęcie odpowiedzialności za spisanie wszystkich przygód Holmesa.  Bez niego zabrakłoby nam dozy „normalności” i przyziemności w scenerii Baker Street.

Warto też wspomnieć, że w 2010 powstał serial pt. Sherlock. Widziałam jedynie kilka odcinków ekranizacji klasyka Doyle’a, ale już zdołałam się zaintrygować. Dlaczego? Powód jest bardzo prosty, ponieważ, owszem, na szklany ekran przeniesiono fabułę zawartą w książkowym wydaniu, jednakże została ona bardzo uwspółcześniona, co na pewno ma wpływ na szersze grono młodych odbiorców.

Ostatni tom książki liczy jednak aż 895 stron, czcionka jest duża i bardzo czytelna, stronice ozdobione oryginalnymi rysunkami Sidneya Pageta, a wydanie jest wyjątkowo lekkie. Całość została zamknięta w pięknej, twardej (tym razem granatowej) oprawie. I jeśli mam być szczera,  to komplet świetnie prezentuje się na półce. Uważam też te trzy publikacje za idealny prezent „pod choinkę”. Może jeśli jeszcze nie zdążyliście napisać Listu do Świętego Mikołaja, to uda Wam się wynegocjować tak barwny prezent.

Jeszcze raz gorąco polecam!

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu ZYSK i S-ka