Królowa Śniegu Teatru PW

Zima powoli opuszcza stolicę. Jednak choć śniegi topnieją, a dni stają się coraz dłuższe, do Warszawy zawitała Królowa Śniegu. Zimna, bezlitosna i mroczna wystąpiła na deskach Teatru Politechniki Warszawskiej.

Młodzi aktorzy przed młodą publicznością. Czy trudno występować wśród rówieśników? Jak poradzić sobie z presją i czy ciężko jest wrócić wspomnieniami do dzieciństwa? Sądzę, że artyści zdali egzamin na piątkę.

Historię o Królowej Śniegu znamy wszyscy.  Fabuła tej historii mówi, że Gerda i Kaj żyli w przyjaźni aż do pewnego dnia wiosny. Kiedy to do oka chłopca wpadł odłamek zaczarowanego szkiełka, powodującego, że wszystko, co piękne i dobre, widział w ciemnych barwach. Stał się bezlitosny i okrutny dla swoich bliskich i pomimo ostrzeżeń, udał się do pałacu Królowej Śniegu. Opuszczona Gerda pomimo przykrości, jakie sprawił jej Kaj, postanowiła odszukać chłopca. Czy uda jej się ocalić jego zziębnięte serce i czy zdoła odgadnąć zagadkę lodowej pani? Przekonajcie się sami!

Trudno ocenić cokolwiek poza grą aktorską. Zarówno sala, jak i technika pozostawiały wiele do życzenia dla wymagających widzów, jednak z mojej perspektywy miało to też swój urok. Starania, godziny pracy i zaangażowanie aktorów w pełni mogą wynagrodzić zwyczajne krzesła i aulę wykładową. Gorąco polecam, bowiem naprawdę warto wrócić do dawnych czasów i przypomnieć sobie swoją własną miłość do baśni Andersena. Kto wie? Może i dla Was znajdzie się w nich morał, który zapamiętacie przez kolejne lata?

Dziękuję za zaproszenie na spektakl:)