Książki Jakuba Żulczyka można pokochać lub szczerze znienawidzić. Pióro autora nie jest bowiem łatwe, sposób prowadzenia narracji momentami bywa irytujący, a soczysty język nie każdemu musi przypaść do gustu. Na szczęście jednak jest z nami Jacek, który oprowadzi nas po najmroczniejszych zakamarkach nocnej stolicy. 

Jakim fachem trudnić może się ktoś, kogo pasją i zamiłowaniem jest liczenie i ważenie? Mógłby kontynuować studia na ASP, mógłby tworzyć piękne malowidła, a zdecydował wejść do warszawskiego podziemia, które nocami tętni życiem, potrzebując narkotyków niczym tlenu. Jacek więc waży towar i liczy pieniądze, które przechodzą przez jego ręce. Jego praca staje się misją. Wspiera, pomaga, jest bratnią duszą, ale kiedy przychodzi odebrać dług, staje się zimny i bezwzględny. 

Czytając Ślepnąc od świateł możecie na dobre dwa, trzy dni wsiąknąć w brudną i bezlitosną Warszawę. Autor w niesamowity sposób oddał wszystko, co najgorsze i zadbał, abyśmy przez całą lekturę czuli się nieswojo. 

Przyznam, że nigdy nie miałam okazji nawet obserwować życia dilerów, nie wiem więc ile prawdy kryje się w opisach Żulczyka i czy akurat ta profesja może stać się dla kogoś niezbędna. Zaskoczyło mnie również usprawiedliwianie ludzkich zachowań, tłumaczenie, że w niektórych sytuacjach nie ma już wyjścia. Ja jednak jestem zwolenniczką przewidywania i nieodprowadzania do tak skrajnych wydarzeń. 

Gorąco polecam. Wiem, że wielu z Was książka przypadnie do gustu. Osoby, które chętnie sięgają po kryminały z pewnością nie będą zawiedzeni, więc jeśli czytacie powieści Miłoszewskiego, Nesbo czy Horsta to ten tytuł Was nie zawiedzie.