Są książki piękne, głębokie, pokazujące drugie dno ludzkich zachowań i pełniące niezwykle ważną w rolę w życiu ludzi, którzy kreują swój światopogląd i potrafią wysnuwać ciekawe wnioski. Tak z pewnością jest w przypadku Mistrza i Małgorzaty, ale mało kto z Was wie, że spod pióra Bułhakowa zrodziło się wiele więcej książek, w tym Fatalne Jaja i Diaboliada.

Opowiadania te, choć noszą kontrowersyjny tytuł, nacechowane są równie dyskusyjnym charakterem zderzeń. Przypominają swoją fabułą i fantazyjnością Folwark Zwierzęcy, który dobrze zrozumiany staje się zupełnie inna historią. Książka Bułhakowa nie bez powodu w mgnieniu oka stała się obiektem zainteresowania, jednak przemyślana i dobrze opracowana treść, mogła wymknąć się cenzurze. Autor decyduje się na obnażenie prawdy, a czasem i hipokryzji władzy sowieckiej. Wbrew pozorom biurokracja już od zarania dziejów nie sprzyja człowiekowi, a próba walki z systemem zazwyczaj jest palona na panewce. 

Opowiadania Fatalne jaja i Diabolida, choć powstały na początku XX wieku do dziś zaskakują swoją świeżością i przystępnością dla współczesnego odbiorcy. Momentami człowiek śmieje się przez łzy, obserwując rozgoryczenie Korotkowa, walczącego z sowiecką machiną i rozpacza, gdy ten rzuca się z wielopiętrowego budynku. Razem z uczonymi obserwuje również ewolucję i siłę odkrytego promieniowania, które ma być satyrą na sytuację w Związku Radzieckim. 

Niestety nie mogę zdradzić Wam szczegółów, ale niesamowicie się cieszę, że mogłam zaprezentować Wam dwie, fantastyczne nowele, z których będziecie mogli wyciągnąć ogromną dawkę wiedzy, a także zrozumieć i interpretować je na własny sposób. Z pewnością mało to zna bibliografię Michaiła Bułhakowa, do moich mocnych stron ona również nie należy, ale nie żałuję poświęconego czasu i mam szczerą nadzieję, że również sięgnięcie po tę nieoczywistą literaturę.