"Noc zielona była..." czyli "Baczyński" i kilka słów o KKB
12:59
W poniedziałek, 4 sierpnia, obchodziliśmy 70 rocznicę śmierci jednego z najpoczytniejszych poetów w XXI wieku. Mam tutaj na myśli mistrza słowa, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, żołnierza Armii Krajowej, podharcmistrza Szarych Szeregów, twórcę wspaniałych wierszy i licznych zapisów z okresu hitlerowskiej okupacji.
.jpg) |
| Źródło: Filmweb.pl |
Oddzielili cię, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci,
syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w
żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami
drzew płynące morze.
Wyuczyli cię,
syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki
powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w
ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po
omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny
synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się
jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze
ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula,
synku, czy to serce pękło?
Elegia o… [chłopcu polskim] czyli wiersz doskonale znany mi z dzieciństwa. Utwór recytowany na dziadkowych kolanach przy kominku podczas mroźnych, zimowych wieczorów. Utwór sentymentalny, dla mnie, przywodzący na myśl garstkę wspomnień z zakurzonej już, odległej przeszłości. Nie ukrywam, że po piętnastu latach od śmierci „mojego dziadzi” kręci mi się łezka w oku, kiedy wracam do wierszy Baczyńskiego. Nic jednak dziwnego – sześciolatka, która nie potrafi płynie czytać, która nie rozumie projekcji kinematograficznych, która nawet nie radzi sobie z kaligrafią – recytuje poezję wojenną, mówi pacierz i ze smutnymi oczami przegląda czarno-białe fotografie swoich przodków…
Zimą, w
marcu ubiegłego roku, chadzając po warszawskich ulicach natrafiłam na olbrzymie
bilbordy informujące o ekranizacji biografii Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.
Ciekawe – pomyślałam, jednak ceny biletów odstraszyły mnie na tyle, że szybko
zrezygnowałam z projekcji. Poza tym – komu chciałoby się ze mną pójść? No komu?
Zapomniałam więc, że takie zdarzenie w ogóle miało miejsce wracając do życia
codziennego. Film szybko zniknął z
ekranów, zapewne przez swoją nierentowność, odchodząc do lamusa. Szkoda.
Dzisiaj uważam, że powinnam obejrzeć go na dużym ekranie. Nawet, jeśli miałabym
spędzić godzinę w wyludnionej sali kinowej. Ale wiecie? Chciałabym jedynie
posłuchać świetnie intonowanych wierszy. Fabuła filmu oraz pomysł na jego
realizację pozostawia wiele do życzenia.
Film, jak
już wspomniałam, swoją premierę miał w marcu bieżącego roku, dokładniej 15
marca. Ekranizacja w obsadzie niszowych, debiutujących aktorów, opowiada nam
historię Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, poety, który zginął w imię Ojczyzny
04.08.1944r. Był ochotnikiem – zmarł jako bohater. Film jednak ukazuje nowy
pogląd na twórczość Baczyńskiego, jego życie prywatne, a nawet działania
konspiracyjne. Mało kto wie, że w jego mieszkaniu znajdował się magazyn broni.
Bohater miał świadomość, że naraża tym nie tylko siebie, ale także swoich
bliskich – żonę i matkę.
W projekcji dostrzegamy liczne zdjęcia uświadamiające nam,
jak wiele zła wyrządziła wojna, a tym
samym możemy na własne oczy ujrzeć ogrom zniszczeń i śmierć milionów jednostek.
Fotografie z getta, krótkie nagrania pokazujące codzienne traktowanie Żydów
(Baczyński był Żydem), czy masowe mordy – potwierdzają szeroko panującą
degrengoladę rasy ludzkiej. Wróćmy jednak do filmu.
Nie
ukrywam, że włos na głowie zjeżył mi się niesamowicie, gdy z błyszczącymi
oczami i piskliwym wrzaskiem „Zaczyna się! Zaczyna!” usłyszałam piosenkę, w
wykonaniu Czesława Mozila i Meli Koteluk. Duet – może i w odniesieniu do okresu
wojennego, brzmi całkiem sympatycznie, jednak jeśli ktoś nie przepada za ich
wokalem – ma prawo mieć pretensje do Bartosza Chajdeckiego. Tekst jednak jest
godny uwagi. Posłuchajcie, bo naprawdę warto. Jest tylko jedna taka „Pieśń o
szczęściu”, zaczerpnięta z poematu „Szczęśliwe Drogi”.
Reżyserem
filmu został Kordian Piwowarski. Uważam, że sprawdził się świetnie w swojej
roli. Pomysł na ekranizację także śmiem uznać za dobry – konkurs recytatorski,
który zabiera nas do świata Baczyńskiego. Wraz z każdym kolejnym poematem,
bliżej poznajemy historię naszego rodaka. Podoba mi się też brak efektów
specjalnych. Produkcja jest niszowa i taka niech pozostanie. Scenarzysta
pozbawił widzów idealnie wkomponowanej muzyki znanych i cenionych wirtuozów, na
rzecz ciszy, spokoju, naturalności. To właśnie wyróżnia ten film na tle
współczesnych produkcji. Szkoda tylko, że takie projekcje nie mają żadnych
szans z konkurencją rynku światowego.
Z góry
mówię, choć stosowniej piszę, że nie zdradzę Wam fabuły. Jeśli pasjonujecie się
twórczością Baczyńskiego, znajdziecie coś dla siebie. Jeśli jednak szukacie
rozluźniającego tasiemca na wieczór - nigdy, przenigdy nie włączajcie tego
filmu.
7 opinii:
Nie znam dobrze twórczości Baczyńskiego, jednak bardzo często po nią sięgam. Ostatnio miałem się zabrać za biografie mojego imiennika, Kamila Baczyńskiego, jednak tego nie zrobiłem. Ale muszę nadrobić zaległości. Koniecznie.
OdpowiedzUsuńA o filmie nie słyszałem nawet.
Nie znam twórczości Baczyńskiego (poza obowiązkowymi lekturami szkolnymi), ale mam książkę "Ty jesteś moje imię" i od niej zacznę przygodę z postacią poety. Może zaintryguje mnie na tyle, by obejrzeć film.
OdpowiedzUsuńFilm planuję obejrzeć...
OdpowiedzUsuńFilm chyba nawet nie był dobrze nagłaśniany, bo ja również nigdy o nim nie słyszałam.
OdpowiedzUsuńUwielbiam Baczyńskiego, kocham jego poezję, a film o nim chętnie obejrzę :3
OdpowiedzUsuńhttp://dzikie-anioly.blogspot.com/
Nie oglądałam jeszcze tego filmu, a ponieważ nie znam zbyt dobrze życia Baczyńskiego, warto byłoby go obejrzeć.
OdpowiedzUsuńfilm znam i szczerze mowiac jak dla mnie jest fantastyczny! niesamowity klimat i niespotykana forma przeplatana piekna poezja
OdpowiedzUsuńDziękuję!