Na ryku pojawiła się nowa, intrygująca seria Różana od Wydawnictwa Czarna Kawa. Czy wiecie już, jaki tytuł mam dziś dla Was? Poznajcie bezpruderyjną książkę Na jej rozkazy.

Decydując się na tę powieść miałam chwilę zawahania. Lawirując pomiędzy opisem wydawcy a recenzjami blogerów wiedziałam, że czeka mnie wyprawa w głąb siebie, swojego nastawienia i próba wejścia do świata rządzącego się inny prawem. Lektura książek E.L.James przyszła mi łatwo, tu, wiedząc, że czeka mnie spotkanie z dwiema kobietami, zaczęłam rozważać wszystkie za i przeciw. Oczywiście nie wynikało to z mojego stosunku do relacji damsko-damskich i męsko-męskich, ponieważ w pełni je akceptuję, ale jak ja, jako osoba heteroseksualna, odbiorę opisy tej bliskości. Przepełnione erotyczną fascynacją i mrocznymi fantazjami sceny dodają pikanterii, a fakt, że autorki powieści, A.M. Chaudière i Angelina Caligo, prywatnie są szczęśliwą parą i być może upuszczają wodze własnych fantazji oraz przeżyć.  

Podczas lektury w mojej głowie kłębiły się kolejne myśli. Długo zastanawiałam się, czy bohaterki naprawdę czują się komfortowo w relacji, którą tworzą. Wbrew pozorom sam seks, choć niezwykle udany i zmysłowy, to dla wielu kobiet czynność, która zbliża, ale nie zastąpi pełnego związku.

Nie spodobało mi się korektorskie niedopracowanie powieści, ponieważ kilka razy napotkałam literówki, a liczne elementy – drobne szczegóły – były pomylone. Druga sprawa – zarys fabuły jest identyczny jak w książce E.L.James – nieziemsko piękna Prezes Art. F. Corporation - Rosalie Lewis – oraz nieporadna stażystka, Fanny, która ma za zadanie przeprowadzić wywiad. Wyzwaniem byłoby chociażby odwrócenie ról głównych bohaterek, albo osadzenie wątku w zupełnie innej scenerii.

Książka Na jej rozkazy jednak z pewnością zasługuje na uwagę. Wypełnia lukę, jaka do tej pory istniała w polskiej literaturze erotycznej i choć budzi kontrowersje, warto po nią sięgnąć. Życzę Wam miłej lektury, ponieważ autorki mają wyjątkowo sprawne pióro, lawirują pomiędzy kolejnymi wątkami, a każda z nich opowiada historię z osobnej perspektywy. 

Piękny drań… czy przypadkiem postanowiłam opublikować recenzję tej propozycji właśnie dzisiaj? Najnowsza książka  Wydawnictwa Zysk i S-ka, słusznie konkurująca z bestsellerem ostatnich lat 50 twarzy Greya, to niefrasobliwa, kontrowersyjna i wyjątkowo… niegrzeczna propozycja!

Tytułowy bohater, Bennett Ryan, to pewny siebie, arogancki i nieprzyzwoicie przystojny szef wielkiej korporacji. Chloe Mills z kolei to asystentka, szara myszka, kończąca właśnie studia dyplomowe. W pierwszym momencie moim zaskoczeniem był fakt, że Christina Lauren wprowadza do swojej książki wątek, zarzucany współczesnym firmom – kadrę zarządczą tworzy najbliższa rodzina, a Chloe wkradła się tam „po znajomości”.  Niemniej, czytając tę propozycję chłonęłam kolejne karty w mgnieniu oka, i choć wiele wątków nie zdołało mnie zaskoczyć, barwność postaci sprawiła, że nie uważam poświęconego czasu za stracony.

Rzadko spotykanym, ale wyjątkowo niekonwencjonalnym zwrotem akcji jest fakt, że na pierwszą scenę erotyczną napotykamy się już w pierwszym rozdziale. Mało tego, nie jest to sztampowa scena łóżkowa a brutalne zdarcie fig i chłodna szyba opiewająca ciało… Zaskoczeni? :D Sęk w tym, że jak na relacje prezes-asystentka relacja ta niezmiennie pozostaje chłodna, formalna i czysto zawodowa. W jaki sposób więc rozwinie się znajomość Chloe i Bennetta? Co będą musieli poświęcić i gdzie odnajdą konsensus? Przekonajcie się sami!

Piękny drań to książka zbudowana z dwóch perspektyw. Jeden rozdział poświęcony jest pannie Mills, jej ekscytacjom i przeżyciom, by kolejny został szczegółowo opowiedziany przez Rayana. Całość z kolei to pewnego rodzaju gra emocji. Każdy z bohaterów pragnie zdominować drugą osobę, w jednym momencie wynieść ją na szczyt podniecenia, by po chwili sprowadzić z hukiem na ziemię i osunąć do szarej rzeczywistości. Kto jest zwycięzcą w tym pojedynku?

Długo nie wiedziałam, po czyjej stanąć stronie. Zagubiona, roztargniona, niedoceniona kobieta od razu nakazuje identyfikować się z jej postacią. Każda z nas przecież pragnie stabilizacji, poczucia bezpieczeństwa i garści uczuć, które pozwolą na ekspresję prawdziwych emocji. Ogólnie w trakcie lektury szperałam w Sieci w poszukiwaniu informacji dotyczących relacji damsko – męskich, okazuje się, że panie angażujące się w tzw. wolne związki bardzo szybko ulegają emocjom i dążą do rozwinięcia znajomości. Niestety jednak stosunkowo oschła męska skorupa sprawia, że takie związki po przekroczeniu pewnej granicy po prostu muszą się zakończyć. Kobieta zawsze pragnie i będzie pragnęła więcej, a więc idealnym odwzorowaniem jest Piękny drań. Dlaczego Chloe nienawidzi Rayana? Czemu nie zniknie, nie odejdzie, choć traktowana jest przedmiotowo? Dlaczego pożądanie bierze górę nad rozsądkiem i gdzie odnajdzie swoją oazę? 

Książkę gorąco polecam. Uważam, że to przyjemna odmiana wprowadzająca do wiosennego nastroju tejże zimy. Nie poświęcicie na lekturę więcej niż jednego popołudnia, a niewątpliwie niejedna z Pań spędzi udany wieczór z wypiekami na twarzy.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu ZYSK i S-ka

Z debiutantem do czynienia nie mamy. K.S.Rutkowski ma już na swoim koncie Kryminał tango, Brudne historie  oraz książkę Chiński ekspres, która niegdyś wpadła nawet w moje ręce. Pytanie tylko, dlaczego powróciłam do twórczości autora? Skłonił mnie tytuł czy nietuzinkowe podejście do tematu? Przyznam, że nadal nie zdołałam rozwiązać tej zagadki, ale Was serdecznie zachęcam do lektury W niewoli seksu, najnowszej publikacji od Novae Res!

Książka to zbiór dwunastu opowiadań napisanych sprawnym, bezpośrednim, typowo męskim piórem. Nie jest to jednak opowieść o seksualnych dewiacjach czy łóżkowych historiach starych małżonków. Głównym tematem publikacji nie jest poruszanie seksualności samej w sobie, a okazanie, uwydatnienie cech męskiej psychiki. Każdy z panów boryka się z własnymi problemami, szarą codziennością, smętnym życiem. W takich momentach żądza bierze górę nad rozsądkiem, za wszelką cenę próbuje się ściągnąć obrączkę z palca, by wykorzystać  okazję czekającą tuż za rogiem. Książka jednak pokazuje też pewien afront. Współczesne kobiety często same inicjują stosunek. Autor świetnie przedstawił dialogi, w których to z pozoru „oporny mężczyzna”, daje się nakłonić na seks oralny w pociągu, a później z uśmiechem wita swoją dziewczynę, albo pozwala sobie wmówić absurdalną historyjkę, by tylko skorzystać z okazji. Nie zawsze jednak historie te kończą się szczęśliwie… Pytanie, czy warto?

Przyznam, że po przeczytaniu tego zbioru naszła mnie refleksja. Nie rozumiem, dlaczego mężczyźni kierują się tak prostymi mechanizmami - Jest mi źle, żona nie spełnia moich oczekiwań, ale mam możliwość zaspokojenia swoich potrzeb. Dlaczego nie skorzystać z okazji?  - przecież to absurd. Punkt widzenia został oczywiście świetnie przedstawiony, jednak brakuje mi pewności, że historie te są wyrwane z realnego życia. Mamy tu, mimo wszystko, losy mężczyzn wykorzystanych przez kobiety. Przyznam nawet, że gdy przeczytałam pierwsze opowiadanie byłam zdumiona. Kompletnie nie spodziewałam się tak obranego kierunku zakończenia tej historii, a zarazem tak charyzmatycznej kobiety, która w jednej chwili potrafiła zrujnować męską psychikę.  

Książkę oczywiście gorąco polecam. Pióro autora jest sprawne, bardzo bezpośrednie, czasem wulgarne – ale tego wymagała fabuła. Rutkowski starał się najrealniej przedstawić historie i zdarzenia, a więc emocje nie powinny nikogo zaskakiwać. W niewoli seksu to publikacja na jeden wieczór. Całość przeczytacie w przeciągu kilkudziesięciu minut, a w zależności od płci obierzecie różne stanowiska. Nie oznacza to jednak, że książka jest zła – wręcz przeciwnie. Warto poddać ją dyskusji na forum publicznym, gdzie zderzyć ze sobą może się „biedny i pokrzywdzony mężczyzna”, oraz typowa kobieta, która nigdy nie dopuściłaby do świadomości zdrady ukochanego…

Na zakończenie pewien cytat z książki. Jest on nieco odbiegający od głównego motywu, czyli seksualności, ale oddaje treść tej publikacji:

Życie to nieustanny ból. Ciągła walka z cieniami. Pogoń za marzeniami i ucieczka przed rozczarowaniem. Nawet jeśli ma się w życiu jakiś osiągalny cel, nie ma do niego żadnych skrótów. Najczęściej i tak okazuje się, że wszystkie drogi prowadzą donikąd. Pesymizm jest królem nastrojów, bo optymizm odwalił kitę na krzyżu wraz z Jezusem, zajebiście rozczarowanym tym wszystkim, co zobaczył przez trzydzieści trzy lata życia. 

Za egzemplarz książki W niewoli seksu, dziękuję Wydawnictwu Novae Res:

Nigdy dotąd nie czytałam żadnej książki spod pióra Sylvii Day. Owszem, opinii słyszałam mnóstwo, rekomendacji jeszcze więcej, ale nigdy nie sięgnęłam po żadną z propozycji wydawniczych. Książkę Żar nocy otrzymałam w ramach współpracy z Wydawnictwem MUZA, Wydawnictwem Akurat oraz Portalem Business & Culture, za co gorąco dziękuję.

Cóż mogę powiedzieć Wam o tej publikacji? Gdy zaczęłam lekturę nieco oniemiałam. Przeczytałam pierwszy rozdział, zamknęłam książkę, odszukałam byle jaką recenzję na portalu związanym z kulturą i próbowałam wśród cieknącej posoki odnaleźć namiętność i erotykę, którymi opisywany jest Żar nocy. Nie znalazłam, ale szybko zabrałam się do kontynuowania lektury z nadzieją, że problem mój zostanie lada moment rozwiązany. Okazało się jednak, że musiałam przewertować kilka kolejnych kartek by zrozumieć, że dramatyczna scena z kapitanem Connorem była niezbędna do zobrazowania jego traumy, a zarazem przedstawienia misji, z którą trafił do świata żywych.

Zapytacie pewnie, cóż z tą namiętnością. Ano znalazłam ją już w czwartym rozdziale, kiedy to idealne sto dziewięćdziesiąt centymetrów dobrze zbudowanego, męskiego ciała trafia do domu Lyssy Bates i Aidana Crossa. Pod nieobecność gospodarzy, domostwem opiekuje się przyjaciółka Lyssy, Stacey, która od pierwszego wejrzenia staje się obiektem pożądania Connora. Skoro książka nosi tytuł Żar nocy, nie muszę chyba opowiadać Wam, jak pikantne perypetie spotkały naszych bohaterów, jednak wierzcie mi – sposób, w jaki Sylvia Day opisała poszczególne zdarzenia, a zarazem sposób, w jaki przełożył je Jakub Polkowski na język polski, są pełne emocji, uczuć i namiętności. Niejedna kobieta chciałaby znaleźć się na miejscu Stacey i niejedna kobieta chciałaby mieć przy sobie idealnego mężczyznę, który skupia się nie tylko na jej ciele, ale i na jej potrzebach. Wiedząc jednak, że w przyrodzie nic nie ginie, a zarazem musi zostać zachowana zasada złotego środka – jaką cenę należy ponieść za chwilę roztargnienia, słabości i pożądania? A jaką cenę poniosą nasi bohaterowie?

Książkę czyta się naprawdę bardzo szybko. Przekartkowałam ją w dwie, może trzy godziny, ponieważ lektura jest bardzo lekka, ciekawa i przede wszystkim - pobudzająca wyobraźnię. Nie mam pojęcia o czym jest pierwsza część cyklu Strażnicy Snów pt. Rozkosze nocy, jednak nie czułam się zagubiona w poszczególnych rozdziałach. Wiele elementów zostało wyjaśnionych, a inne z kolei przedstawiono tak, że prosto było wyciągnąć słuszne wnioski. Na dobrą sprawę zaintrygował mnie pomysł na cykl powieści, który początkowo przywodził na myśl kultowy film Inception z Leonardem DiCaprio w roli głównej, jednak szybko sprowadzono mnie do pionu informując, że nie książka nie opowiada o kreowaniu swoich snów, a walce z Koszmarami.

Nie chciałabym zdradzać Wam, co odnajdziecie na kartach powieści. Wiem, że opinie o książce są niejednoznaczne, ale ja chciałabym zachęcić Was do lektury. Sylvia Day wyraźnie wykreowała postaci, każda ma swoją osobowość, swoją historię i swoje zadanie albo w świecie śmiertelnych, albo w Zmierzchu. Książka nie jest wyłącznie zarysowaniem pożądania i seksualności bohaterów czy walki z samym sobą, a przede wszystkim stawieniem czoła śmiertelnemu niebezpieczeństwu oraz wyjaśnieniem powodu pojawienia się szpiegów wśród żywych…

Książkę polecam, chociażby ku zaspokojeniu własnej ciekawości i rozwiązaniu zagadki postawionej nam w drugiej części Strażników Snów. Według mnie publikacja jest bardzo rozbudowana pod względem mistyczności, a ja, jako osoba, która bardzo lubi niekonwencjonalne, acz głębokie wątki – cierpliwie zaczekam na kolejny tom powieści z nadzieją, że spędzę równie udany wieczór. Jaka jest jednak Wasza opinia? Czytaliście już tę propozycję? Co Wam się podobało, a co uważacie za sztampowe? Czy ktoś z Was doszukał się błędu w tłumaczeniu? Ja taki znalazłam! :D

Za książkę dziękuję Wydawnictwu MUZA S.A.