Nie polecam, czyli "Szkoła Uwodzenia Czesława M."
16:40Infantylny seans z Czesławem Mozilem w roli głównej. Niczym niskobudżetowa produkcja, Szkoła Uwodzenia Czesława M. wedrze się dziś do kin na terenie całej Polski. Przed Wami przedpremierowa recenzja filmu, który nie ma puenty, a jego fabuła została pozbawiona większego sensu.
 |
| Zapraszam na Insta @gusiapp |
Zapytacie pewnie, po co czytać dalej, skoro nagłówek mówi
sam za siebie? Może dlatego, że na wielkim ekranie pojawiają się znane, lubiane,
a czasem kontrowersyjne postaci.
Komedia o upadku! Upadku człowieka i uciekaniu do
najgorszego kłamstwa. Czarny humor i absurdalne wątki to elementy, które raz
bawiły publiczność, by za chwilę wprowadzić ją w zażenowanie. Film zrobiony na
siłę. Z musu. Bez sensu.
Czesława poznajemy jako artystę na fali. Popularnego,
uwielbianego przez kobiety, rozwiązłego i bazującego na korzyściach, płynących
z bycia celebrytą. Wątki, lawirujące od konfliktów z partnerką, znudzenia w
związku, owianej tajemnicą diagnozy do długiej tułaczki… Czesław postanawia
porzucić dotychczasowe życie. Pełen konfliktów z zespołem oddala się od
sielskiego życia i rozpoczyna regularne rejsy promem. Gdy pieniądze się kończą,
a statek trzeba zamienić na bilety komunikacji miejskie, dach nad głową na
smutną szopę wśród bezdomnych, wszystko ulega zmianie. Czesław Mozil na
krawędzi. Przegrane życie. Pustka. Cisza.
Perypetie, które doprowadzają do otworzenia Szkoły Uwodzenia
są dla nas nie lada gratką, a jednocześnie stawiają nas przed trudnym
dylematem. Czy traktować Czesława jako osobę, która w jakimś stopniu została
skrzywdzona? Czy jako mężczyznę podbarwionego uczuć, który egoistycznie
postanawia zmienić swoje życie? Nasz tytułowy bohater trafia do Świnoujścia,
gdzie wraz z Adamem i Zygmuntem, byłymi stoczniowcami, próbuje rozkręcić
wspólny biznes. Pozornie idealny plan ma przynieść wszystkim wymarzony sukces,
czy oby na pewno?
W dzisiejszych czasach krytyczne oko widzów wymaga o wiele
więcej zaangażowania ze strony twórców kinowych produkcji. Moich oczekiwań nie
zdołała spełnić ani myśl przewodnia filmu, ani gra aktorska, ani niekiedy
zabawne zwroty akcji. Potrzebuję mocniejszych wrażeń, interesującej fabuły i
zdecydowanie – ciekawszej obsady aktorskiej. Na wyróżnienie z pewnością
zasługuje odtwórczyni roli Anny, Anna Smołowik, którą możecie zobaczyć na żywo
podczas spektaklu Dogville wwarszawskim Teatrze Syrena. Gratulacje również dla zaangażowanych w produkcję
muzyków i realizatorów, a także samego Czesława Mozila. W filmie usłyszycie
wiele coverów w jego wykonaniu, które w miły sposób uprzyjemniają seans.
Moja ocena 3/10.
7 opinii:
Pewnie i tak bym się na to nie wybrała :/
OdpowiedzUsuńW plamach nie miałam i widzę, że intuicja mnie nie zawiodła
OdpowiedzUsuńZgadzam się z recenzją w 100%. Dla mnie najmocniejszą stroną też jest tylko Czesław i strona dźwiękowa filmu. Szkoda, że nie wykorzystano tego potencjału należycie...
OdpowiedzUsuńChociaż bardzo lubię twórczość Czesława M. to ten film mnie nie zainteresował. Już po pierwszych zwiastunach miałam wrażenie że robiony jest na siłę.
OdpowiedzUsuńSłyszałam o tym filmie tylko dzięki temu, że Zuzanna Borucka bierze w nim udział. I tylko dla tego kiedyś sobie obejrzę tylko fragment z nią, bo do samego filmu w ogóle mnie nie ciągnie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
http://fanofbooks7.blogspot.com
Ja również nie polecam. Choć poszłam kompletnie nie przepadając za Mozilem :/
OdpowiedzUsuńA tyl plakatów w Waw wisi...
OdpowiedzUsuńDziękuję!