Każda z nas miała w swoim życiu przyjaciółkę. Powierniczkę trosk i uczuć, najważniejszą osobę, która potrafiła zrozumieć, wysłuchać i udzielić najlepszej rady. Przyjaciółkę, która była najważniejsza! Bez względu na bliskich, rodzinę czy przelotne związki. Była ona, bo tylko ona potrafiła dać oparcie, którego potrzebowałyśmy. Pamiętacie to ze swojego życia? Jeśli tak – poznajcie June i Delię.

Dojrzewanie jest trudne. Czas płynie nieubłaganie, a świat staje się coraz bardziej niezrozumiały. Poszukiwanie ciągle własnego „ja”, zmiana myśli i spostrzeżeń, doszukiwanie się tego, co ważne nie raz prowadziło do kłótni i sporów, ale ta dziwna, cieniutka nić, łącząca ze sobą dwie bratnie dusze pozwalała pokonać wszelkie przeciwieństwa losu. Tym razem było inaczej. Stało się coś dziwnego, obcego. Coś, czego nie da się wyjaśnić w mgnieniu oka. Delia nie żyje. Dlaczego?

Fabuła książki intryguje czytelnika. Gdy rozpoczynamy lekturę, cała historia wydaje się prosta, co więcej nie ma w niej niczego, co mogłoby doprowadzić do nieszczęścia. Poznajemy z osobna każdą z bohaterek, możemy zżyć się z nimi i obdarzyć je sympatią. Co więcej Lynn Weingarten przedstawiła świetny obraz młodzieży, dzięki któremu jesteśmy w stanie wczuć się w atmosferę tej powieści. Niestety jednak pojawił się on, Ryan, który wkradł się do świata dwóch nierozłącznych przyjaciółek. June musi znaleźć dla niego czas. Chce poświęcać mu swoją uwagę i dzielić się z nim swoimi troskami. Aby jednak utrzymać kontakt z Delią, decyduje się na wieczór we troje. Alkohol, dziwna gra i… samobójstwo. Czy Delia odebrała sobie życie? June, w imię przyjaźni, rozpoczyna śledztwo, balansując na bardzo cienkiej linie.

Thriller młodzieżowy to gatunek mało popularny na polskim runku wydawniczym. Świat jednak należy do odważnych, a co za tym idzie, koniecznie spróbujcie zmierzyć się z najnowszą powieścią Lynn Wengarten. Aby jednak w pełni odebrać tę książkę, pozwólcie autorce opowiedzieć ją tak, jak sama zaplanowała. Nie ingerujcie w treść, nie doszukujcie się dodatkowych poszlak.

Zamów już dziś!

Aksamitna, jedwabna, delikatna – jaka jest Wasza skóra?

Doskonale znacie serię książek Historia wewnętrzna, opisująca najbardziej fascynujące części naszego ciała. Po Jelitach i Sercu, czas na Skórę – pozornie błahy zespół tkanek, który ma niesamowity sposób na nasze życie i jednocześnie jest kopalnią wiedzy o stanie zdrowia, samopoczuciu i wymaga od nas niesamowitej uwagi. Czy kiedykolwiek poświęciliście chwilę dla swojej skóry?

Fascynująca historia dr med. Yeal Adler to niesamowita podróż w głąb ludzkiego organizmu. Każdy z nas w końcu pragnie patrzeć na swoje ciało z dumą, wiedząc, że jest ono pozbawione wszelkich niedoskonałości.

Książka Skóra. Fascynująca historia daje nam poczucie, że wiele mankamentów własnego ciała możemy wyeliminować. Autorka w jasny i przejrzysty sposób uświadamia czytelnika, że na nasze ciało wpływa wiele czynników i wszelkie niedoskonałości czy problemy nie są wynikiem poważnych chorób. Adler porusza temat tatuowania, opalania, a nawet chorób wenerycznych. Odkrywa również tabu, dotyczące pielęgnacji okolic intymnych czy stosunku, mówiąc, że „seks, erotyka i skóra są absolutnie nierozłączne”.

Najnowsza książka Adler to również mnóstwo intrygujących porad, opatrzonych rzeczowym komentarzem. Autorka przedstawia nasze ciało na każdym z etapów życia, po czym opisuje kluczowe elementy naszej diety. Jeżeli macie problemy, takie jak atopowe zapalenie skóry, pokrzywkę alergiczną czy trądzik – również znajdziecie cenne wskazówki i porady, które być może staną się dla Was cenną wskazówką dotyczącą żywienia.

Książkę gorąco polecam. Jest to ciekawy poradnik, który z pewnością znajdzie swoich czytelników w każdej grupie wiekowej. Nie ukrywam, że i dla mnie niektóre wskazówki Adler okazały się pomocne. Dbajmy o swój organizm! 

Kasie West powróciła w dobrym stylu. Po książce Chłopak z sąsiedztwa, którą mogliście przeczytać pod moim patronatem, czas na PS I like you. Książka od tygodnia dostępna w salonach Empik!

Jak sądzicie? Szkoła jest nudna? Jaki przedmiot należał do waszych ulubionych? Na jakim skupialiście się, a na którym bazgraliście na ławce, nuciliście ulubione piosenki, albo wysyłaliście liściki, by wymienić choć kilka słów z koleżanką? Chyba powinnam przyznać się jako pierwsza – od zarania dziejów nienawidziłam biologii (co jak na uczennicę liceum biologiczno-medycznego brzmi zdecydowanie kiepsko), ale uwielbiałam chemię. Reakcje, związki, doświadczenia i sama myśl, że wszystko, co nas otacza to pochodna chemicznych eksperymentów to fascynujący obszar moich zainteresowań. Zmartwiło mnie, że najnowsza książka Kasie West swój początek ma właśnie… na sztampowych lekcjach chemii, gdzie znudzona Lily koresponduje na ławce z tajemniczym miłośnikiem alternatywnej muzyki.

Jeżeli lubicie czytać ksiązki, które przywiązują Was do głównych bohaterów to PS I like you jest propozycją dla Was. West wprawiła się w pisaniu w porównaniu do drobnych mankamentów Chłopaka z sąsiedztwa. Książka jest lekka, przyjemna, ciepło napisana. Nie mamy tam nastoletnich flirtów, przesłodzonych i infantylnych, ale stonowaną opowieść, dopasowaną do czytelnika w każdym wieku. Mimo upływu lat (moich), nadal potrafię wyobrazić sobie emocje, jakie targały Lily i wczuć się w główną bohaterkę. Sam świat, który przedstawiła West jest bardzo ciekawy – wielu z nas słuchało podobnej muzyki, przechodząc przez fazę buntu, potrzeb, pragnień… Goniliśmy za własnym „ja”, nieustannie zajmowaliśmy sobie czas absurdalnymi zajęciami, a dobre wychowanie i kochająca rodzina kreowały naszą tożsamość. 

PS I like you to książka, którą poleciłabym wszystkim nastolatkom. Jest prosto napisana, więc nie powinna sprawić nikomu kłopotu podczas lektury, a jednocześnie pokazuje, że wśród dzisiejszej młodzieży są jednostki, które nie powielają schematów, poszukują samych siebie i realizują cel, który przed sobą postawili.  Miłej lektury! 

Kto z Was, choć raz nie obiecywał sobie, że od 1 stycznia przechodzi na dietę? Noworoczne postanowienia, popularne i często nierealne, są dla nas częścią życia. Ostatnio jednak w modzie są wszelkie sposoby, które mają wesprzeć detoksykację organizmu. Nieświadomie spożywamy rozmaite produkty, które raz nie są przyswajane, innym razem wyrządzają szkody dla naszego układu trawiennego czy immunologicznego.

Magdalena Markowska, którą poznaliście już na Odsloń Kulturę powróciła z nową książką pt. Dieta uzdrawiająca organizm. Wydawać by się mogło, że ta książka, jak wiele innych o tej tematyce, powiela schematy i nie wniesie niczego do Waszego życia. Markowska tym razem zdecydowała obrać inny kierunek. Zamiast pokazywać szablonowy plan diety, który pomoże osiągnąć wymarzony cel, skupiła się na redukcji wagi i ustabilizowanie gospodarki organizmu. Homeostaza naszego ciała to klucz do sukcesu, bowiem zdrowe odżywianie i racjonalne dzielnie swoich posiłku stabilizuje i wzmacnia nasz organizm.

Sama długo wahałam się przed podjęciem proponowanej diety. Niestety nie wszystkie posiłki są przeze mnie mile widziane – głównie dlatego, że nie jestem fanką jogurtu naturalnego czy pieczywa pod jakąkolwiek postacią, ale książka pozwala na ciekawe komponowanie własnego menu, właściwie bez dużego wysiłku. Możecie stworzyć Waszą ulubioną dietę!

Dużym atutem jest przekazywanie zdrowych nawyków. Markowska zamiast stawiać na restrykcyjną dietę, pokazuje, że można jeść zdrowo, a przy okazji delektować się niemalże każdym posiłkiem. Ku zaskoczeniu wiele przepisów wkradło się do mojego menu i sądzę, że pozostanie w nim na długo. Książkę gorąco Wam polecam. Nie tylko, jeśli Wasze postanowienia noworoczne dotyczą zrzucenia kilku zbędnych kilogramów, ale jeśli chcecie poczuć się zdrowo. Pamiętajcie, że to co jemy wpływa na nasze samopoczucie, a także może niwelować wiele chorób.

Niewątpliwie książka zostanie jesiennym bestsellerem wydawnictwa Feeria Young! Lekka, przyjemna, skierowana do szerokiego grona młodych ludzi propozycja na długie, jesienne wieczory. Naszą główną bohaterka jest Charlie Reynolds, którą poznajemy w zabawnym momencie – dziewczyna otrzymuje kolejny mandat za przekroczenie prędkości. Boi się przyznać ojcu, ale ten i tak dowiaduje się pierwszy. Decyduje, że dziewczyna musi ponieść konsekwencje, skoro pouczenia i miłe dotąd słowa nie przyniosły rezultatów. Charlie podejmuje pracę w eleganckim butiku, który odmieni jej życie o 360 stopni.

Kasie West zaproponowała nam niecodzienną rozrywkę, która z pewnością zauroczy niejedną nastolatkę. 6 lipca 2016 roku miała miejsce premiera jej pierwszej książki, wydanej przez wydawnictwo Feeria – Chłopak na zastępstwo. I choć pozornie tytuł każe myśleć inaczej – to zupełnie inna historia. Obie propozycje dotyczą dorastania, zmian, nadziei i planów, ale nie mają wspólnej fabuły.

Kiedy rozpoczęłam lekturę… identyfikowałam się z główna bohaterką niemalże na każdym kroku! Od kiedy pamiętam uwielbiałam sport, spędzałam cały swój czas z braćmi, przyjaciółmi, kolegami i kompletnie nie potrafiłam dogadać się z przedstawicielkami płci żeńskiej. Byłam chłopczycą. Tak, na swój sposób naprawdę byłam chłopczycą. Potrafiłam dorównać im tempa. Postępować podobnie do nich i w tak sam bezmyślny sposób toczyć spory i inicjować zakłady. Poczułam, że Charlie jest mną. Mną sprzed lat.

Lektura jest bardzo lekka, przyjemna, bardzo prosto napisana. Spoglądając na barwną okładkę spodziewałam się młodzieńczego romansu, motyli w brzuchu i niecodziennych zwrotów akcji z udziałem tytułowego chłopaka z sąsiedztwa. West nie jest jednak dla nas zbyt oczywista. Nocne rozmowy z Brandenem świadczą zdecydowanie o ich przyjacielskich relacjach, które czasem próbują pogłębić, czasem odsuwają się na kilka metrów, łaknąć dystansu i oddechu. Pokazują nam młodzieńcze zauroczenie, zabawę, przyjaźń i problemy młodych ludzi.

Chłopak z sąsiedztwa to książka inna niż wszystkie. Propozycja wydawnictwa Feeria nie nudzi, nie pokazuje zwyczajnej, sztampowej historii, ale w ciekawy sposób intryguje czytelnika. Na każdej stronie możemy znaleźć powód do uśmiechu. Na każdej na nowo poznać bohaterów i pomimo „dorosłego życia” - każdy czytelnik może świetnie się bawić podczas lektury. Aż chce się więcej! 

Chłopak z sąsiedztwa to przyjemna, ciepła, pozytywna lektura, która może być istotną cegiełką w budowania przyszłych relacji w życiu młodego człowieka. Chrlie przemawia do nas od pierwszej strony i choć Kasie West nie posługuje się wyszukanym językiem, ma wiele do poprawki jeżeli chodzi o prowadzenie fabuły w powieści i sposób wypowiedzi, chcemy poznać losy głównych bohaterów. Gorąco polecam!

Jest wiele książek, które intrygują, wciągają i nie pozwalają oderwać się od lektury. Część z nich nas bawi, część pociąga, a inne z impetem zniechęcają do dalszych konwenansów z tytułem. W moje ręce wpadła jedna z najnowszych publikacji wydanych przez Wydawnictwo Feeria pt. Norweskie Noce. Czy było warto poświęcić książce kilkanaście godzin? Czy rozsądnym było spędzić kilka wieczorów w fotelu z kubkiem kawy? Tak! Dawno nie bawiłam się tak świetnie podczas lektury.

Nic nie trwa, dopóki się nie zacznie. Zrób pierwszy krok, a dopiero potem będziesz się martwić, jak daleko zajdziesz.

Kiedy rozpoczęłam pierwszy rozdział nieco się wahałam. Kryminał, kolejna opowieść o zbrodni w niewyjaśnionych okolicznościach, obskurny komisarz i wodzenie za nos czytelnika w kompletnie oderwany od rzeczywistości i absurdalny sposób – to były moje myśli i przekonania, które nijak nie odniosły się do książki Millera. Publikacja jest fenomenalna, bawi, sprawia, że łakniemy kontynuacji lektury, zaciekawieni przewracamy strony i poszukujemy splecionych wątków, drobnych szczegółów i poznania oblicza „potwora”.

Zapytacie pewnie, jak to możliwe, że kryminał bawi. Ano możliwe, bowiem autor skupił się na niesamowitej grze słów, pełnych optymizmu, czasem czarnego humoru dialogach dziadka, wnuczki i jej męża. Miller przedstawia nam naszego głównego bohatera, Sheldona Horwitza, jako 82 letniego mężczyznę powoli wpadającego w demencję. Sheldon oczywiście nie jest w stanie pogodzić się z chorobą, głównie ze względu na swoją przeszłość, ponieważ  należy do byłych żołnierzy Marines i weteranów wojennych.

Kto pierwszy ten lepszy. Wygrywają najsilniejsi. Prawo dżungli. Jestem stamtąd, gdzie konkurencja rodzi kreatywność, a z konfliktu rodzi się geniusz.

Fabuła książki tak naprawdę rozbija się wokół jednego wątku. Sheldon, aby być pod opieką wnuczki, przeprowadził się z Nowego Jorku do Oslo. Nie zna języka, nie odpowiadają mu ani kultura, ani obyczaje panujące w nowym mieście. Pewnego dnia, kiedy zostaje sam w domu, dochodzi do nietypowego zdarzenia. Z mieszkania znajdującego się pięto wyżej dobiegają hałasy, które nie mają miejsca po raz pierwszy od osiedlenia się Horwitza. Z schodów zbiega przerażona kobieta, ukrywająca małego chłopca, wzrokiem błagająca o pomoc. Sheldon niewiele myśląc ukrywa dziecko. Kobieta zostaje zamordowana… Od tego momentu nasza historia się rozwidla. Poznajemy fabułę z perspektywy Sheldona i policji. Autor przywołuje niesamowita retrospekcji i pozwala nam snuć rozmaite domysły o „potworze”.

Czy książkę warto przeczytać? Owszem, zwłaszcza podczas jesiennych wieczorów. Ja spędziłam z lekturą kilka dni. Przyznam, że nieraz uśmiechnęłam się do barwnych komentarzy i docinek Horwitza. Miller miał naprawdę świetny pomysł na fabułę, ale niestety nie zrealizował go w 100% tak, jakby wymagał tego oczytany miłośnik literatury. Zabrakło mi tutaj tempa akcji, skupienia się na zdarzeniach „tu i teraz”, a pominięcia pobocznych elementów, jak np. poronienie Rhei. Nie uważam jednak, że te mankamenty powinny implikować odsunięcie tej prepozycji na boczny plan. Jak dla mnie naprawdę warto sięgnąć po Norweskie noce. Pióro jest niesamowicie lekkie, fabuła dość płynna, a całość zamknięta w blisko 400 stronach. Gorąco zachęcam do lektury! Polecam!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Feeria!

Grudzień, a wraz z nim premiera książki od Wydawnictwa Feeria Piękna i ambitna. Mój styl. Po sukcesie publikacji Cameron Diaz, przyznaję, nie spodziewałam się tak świetnego poradnika skierowanego do kobiet. Naszą główną bohaterką jest  gwiazda serialu Glee, Lea Michele, oprowadzająca nas po swoim życiu. Jak dążyć do szczęścia? Jak cieszyć się z małych rzeczy i na co kłaść nacisk, by codzienność nie zmywała nam snu z powiek? W jaki sposób spełniać swoje marzenia? Koniecznie sięgnijcie po lekturę!

Ta propozycja jest zarówno subtelnym pamiętnikiem, jak i cennym źródłem wiedzy dla wielu pań. Lea Michele – piękna, czarująca, uwodzicielska kobieta zdradza nam sekrety swojego życia. Opowiada, jak mama uświadomiła jej, że musi szanować swój organizm i „nie wrzucać do niego śmieci”, by za chwilę przedstawić tajniki „bycia fit”, proponując  indywidualny plan treningowy, który nie tylko wyzwala endorfiny, ale i ma zbawienny wpływ na nasze ciało.

(…) wyzwania są częścią naszego życia. Postrzeganie ich jako pozytywnych, a nawet nieodzownych narzędzi „treningu psychiki” buduje, krok po kroku, fortecę wewnętrznej odporności, która pozwala Ci osiągnąć wszystko, do czego się szczerze zobowiążesz.

Ludzie, którzy twierdzą, że czegoś nie da się zrobić, nie powinni przeszkadzać tym, którzy właśnie to robią. Maksyma ta, moim zdaniem, sprawdza się na każdej płaszczyźnie bowiem tylko odrobina silnej woli może wynieść nas na szczyty.

Nie bez powodu nawiązuję to do słów-klucz.  

Książka, jaka zajęła moje myśli w trakcie sesji egzaminacyjnej jest… Ultranastawienie Travisa Macy’ego i Johna Hanca. Z jednej strony mamy do czynienia z propozycją biograficzną, opowiastką o tym, co kierowało naszym głównym bohaterem, gdy dążył do wyznaczonych celów i czym kierował się w swoim życiu. Z drugiej strony, między wierszami, możemy odnaleźć masę motywatorów, cennych rad i wskazówek, które pozwalają nam na zmianę naszego życia.

 

Historia wewnętrzna - jelito, najbardziej fascynujący organ naszego ciała to publikacja napisana przez młodziutką doktorantkę z zakładu mikrobiologii i higieny klinicznej w Frankfurcie nad Menem, Giulię Anders. Propozycja zaskakuje swoich czytelników, bawi, uczy i intryguje! Nie wierzycie?

Są książki, które powinniśmy przeczytać z czystej ciekawości. Naprawdę. Może szybkie zapytanie z serii - sprawdź, czy dobrze siedzisz na sedesie?, brzmi dość kontrowersyjnie, ale nawet w tak błahej czy pozornie trywialnej opowiastce możemy wykrzesać odrobinę nauki, którą niewątpliwie wykorzystamy w naszym życiu. Dlaczego? Powód jest jeden – w organizmie każdego z nas zachodzą identyczne procesy biologiczne. Warto więc je poznać bez ostentacyjnego obrzydzenia czy zawstydzenia.

Historia wewnętrzna to szereg rozdziałów o tym, co dzieje się w ludzkim organizmie. To długa wędrówka po fizjologii i anatomii każdego człowieka, a jednocześnie, ubarwiony przezabawnymi rysunkami Jill Anders, poradnik o zdrowym trybie życia, budowie naszego ciała czy rozprawie dotyczącej flory bakteryjnej, pasożytów, chorób, bądź higieny.

Przyznam, że pochłonęłam tę propozycję w mgnieniu oka. Początkowo wydawała się bardzo prosta – kolejna książka o niczym - jednakże niesamowita dawka dobrego poczucia humoru, połączona z ciekawymi informacjami, skusiła mnie, by przewracać kolejne kartki. Nie żałuję, bowiem każdy rozdział, to następna porcja wiedzy i bardzo ciekawych informacji. Powiedzcie mi, Drodzy Pastelowicze, czy kiedykolwiek zastanawialiście się dlaczego nasze jelita są tak długie? Albo czy wiecie dlaczego należy myć zęby przynajmniej dwa razy w ciągu dnia? Giulia Andes odpowiada na pytania, których nikt dotąd nie zadawał publicznie. Opisuje nie tylko defekację czy torsje, które sugerują pierwsze strony, ale zagłębia się do wnętrza ludzkiego organizmu. Opowiada o odporności, o florze bakteryjnej, ale i o przykrych przypadłościach i chorobach, pokazując nam, jak z nimi walczyć.

Fenomenem tej książki nie jest tematyka, a kontrowersyjność. Andes stworzyła publikację, która poprzez lekki, żartobliwy język przekazuje czytelnikom informacje, których nigdy nie szukaliby w innych źródłach. Bez skrępowania opowiada o czynnościach dnia codziennego, podkreślając kluczową rolę jelit niemalże na każdym kroku. 

Na zakończenie przytoczę jedną z fraz książki: „Stres jest niehigieniczny!”. A jeśli chcielibyście widzieć dlaczego – odsyłam Was do lektury.

Gorąco polecam, 10/10.

Za Historię wewnętrzną dziękuję Wydawnictwu Feeria.

Grudzień, a wraz z nim premiera książki od Wydawnictwa Feeria Piękna i ambitna. Mój styl. Po sukcesie publikacji Cameron Diaz, przyznaję, nie spodziewałam się tak świetnego poradnika skierowanego do kobiet. Naszą główną bohaterką jest  gwiazda serialu Glee, Lea Michele, oprowadzająca nas po swoim życiu. Jak dążyć do szczęścia? Jak cieszyć się z małych rzeczy i na co kłaść nacisk, by codzienność nie zmywała nam snu z powiek? W jaki sposób spełniac swoje marzenia? Koniecznie sięgnijcie po lekturę!

Ta propozycja jest zarówno subtelnym pamiętnikiem, jak i cennym źródłem wiedzy dla wielu pań. Lea Michele – piękna, czarująca, uwodzicielska kobieta zdradza nam sekrety swojego życia. Opowiada, jak mama uświadomiła jej, że musi szanować swój organizm i „nie wrzucać do niego śmieci”, by za chwilę przedstawić tajniki „bycia fit”, proponując  indywidualny plan treningowy, który nie tylko wyzwala endorfiny, ale i ma zbawienny wpływ na nasze ciało.

Czy da się nie pokochać tej książki? Obawiam się, że nie. Każda kobieta, która kładzie nacisk na swoje zdrowie, powinna choć raz przekartkować jej stronice. Tak naprawdę, abstrahując już od historii z życia Lei (jak np. fakt, że podczas podróży samolotem zawsze zmywa makijaż, by zastosować krem nawilżający) mamy tu mnóstwo cennych porad i wskazówek, jak dbać o samą siebie i wyzwolić poczucie piękna. Michele zaznacza, że w we wnętrzu każdej z nas tkwi bogini, która tylko czeka by pokazać swoje prawdziwe oblicze. Gusta są różne, każdemu podoba się coś zupełnie odmiennego i nie ma w tym nic dziwnego. Pamiętajmy jednak, że każdy zasługuje na szczęście i każdy musi poszukiwać go w życiu codziennym. Nie da się złapać byka za rogi bez lat treningu. Nie ma szablonu idealnej kobiety, bowiem jak wytworzyć projekcję nieistniejących, a zarazem tak rozległych cech osobowości czy wyglądu fizycznego? Nie warto popadać w paranoję, należy walczyć o swoje i pozwolić odkryć się na nowo. Przyznaję, gdy kartkowałam tę książkę nie raz nazwałam w myślach autorkę „lalka”. Mi przecież brakuje czasu na liczne zabiegi kosmetyczne, śledzenie modowych nowości, aktywność fizyczną każdego dnia czy chociażby zadbanie o regularne posiłki. Kiedy jednak śledziłam wątek związany z układaniem włosów czy robieniem perfekcyjnego makijażu… niestety, rozłożyłam ręce. Warto jednak zaznaczyć, że każda z nas może stworzyć własne studio wizażu czy klub fitness w swoim domu. Do makijażu potrzebujemy przecież kilku palet i prostych narzędzi, a do ćwiczeń wystarczy kawałek podłogi, mata i hantle, które równie dobrze mogą zostać zastąpione przez małą butelkę wody. Wszystko jest możliwe, wystarczy chcieć.

Autorka porusza również temat swojego życia związany z rolą Rachel Barry. Niestety nie jestem fanką tego serialu, co więcej – nie widziałam ani jednego odcinka, a nawet nie wiedziałam o jego istnieniu. Zaintrygował mnie jednak tytuł tej książki i jej krótki opis widniejący na okładce. Z czystym sercem jednak mogę Wam gorąco polecić tę propozycję. Mało tego, koniecznie rozważcie zakup tej publikacji „pod choinkę”. ;)

Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu Feeria